အမွားကို ၀န္ခံတတ္ဖို ့

ဒီတစ္ခါ ကၽြန္ေတာ္ေရးျပခ်င္တာက အမွားကို၀န္ခံရဲတဲ့သတိၱ အေၾကာင္းေလးပါ။

ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း သိျပီးျဖစ္မွာပါ။ဆရာေဖျမင့္ရဲ ့ နွလံုးသားအာဟာရထဲကပါ။

တစ္ခါက အေမရိကန္နိုင္ငံမွာ စာလံုးေပါင္းျပိဳင္ပြဲေလးတစ္ခုျပဳလုပ္ပါသတဲ့။ေတာင္ကယ္ရိုလိုင္းနားက

ရိုစလီအဲလီယတ္ကို avowal(၀န္ခံျခင္း)ဆိုတဲ့စကားလံုးကိုေပါင္းခိုင္းသတဲ့။ေတာင္ပိုင္းသံ၀ဲ၀ဲနွင့္ေပါင္း

ျပတဲ့အတြက္ ဒိုင္လူၾကီးေတြအေနနွင့္ l ေရွ ့ကစာလံုးကို a နွင့္ေပါင္းသလား e ႏွင့္ေပါင္းသလားဆိုတာ

မေသခ်ာဘူးတဲ့။ဒါေၾကာင့္ recorder ထဲက အသံကို အၾကိမ္ၾကိမ္နားေထာင္ၾကသတဲ့။သို ့ေသာ္လည္း

မေသခ်ာတဲ့အတြက္ ကာယကံရွင္ကိုျပန္ျပီး အေျဖေတာင္းၾကပါတယ္။ဒီအခ်ိန္မွာ ကာယကံရွင္ အဲလီယက္အတြက္ အေျဖမွန္ကို သိျပီးျဖစ္ပါတယ္။သို ့ေသာ္လည္း မိမိအမွားကိုတာ၀န္ယူရဲတဲ့

အတြက္ သူမေျဖဆိုခဲ့တာ e နွင့္ပါလို ့ပဲ အရင္အေျဖအတိုင္းျပန္ေျဖဆိုခဲ့ပါတယ္။

ဒီေဆာင္းပါးေလးကို လြယ္လြယ္ေတြးရင္ အမွားတစ္ခုကို ၀န္ခံတာပါပဲ။သို ့ေသာ္လည္း တျဖည္းျဖည္း

စဥ္းစားၾကည့္ရင္ ဒါက ကိုယ့္တာ၀န္ကိုယ္ယူရဲတဲ့စိတ္ဓာတ္ျဖစ္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို ့တိုင္းျပည္မွာဆိုရင္ေကာ ဘယ္လိုေနမယ္ထင္ပါသလဲ။

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အမွန္ကိုေျပာင္းျပီးလိမ္ေျဖမဲ့ ခံယူခ်က္မခိုင္မာတဲ့ ေယာင္ေျခာက္ဆယ္လိုလူမ်ိဳးေတြေၾကာင့္ ဒီအျဖစ္မ်ိဳးရိွတယ္လို ့ေတာင္သိရမွာမဟုတ္ပါဘူး။

ဒီကိစၥက ကေလးငယ္တစ္ဦးရဲ ့မိမိယံုၾကည္ထားတဲ့ကိစၥမွားတယ္ဆိုေပမဲ့ ကိုယ္ေျပာခဲ့တဲ့စကားတစ္ခြန္းကို ရိုးသားျခင္းဂုဏ္ျဖင့္ထိမ္းသိမ္းသြားတာပါ။

ကၽြန္ေတာ္တို ့ဆီမွာ ဒီလိုရိုးသားတဲ့သူေတြ အလြန္လိုအပ္ပါတယ္။မွားသည္ျဖစ္ေစ၊မွန္သည္ျဖစ္ေစ

ရိုးသားစြာေျပာဆိုရဲရပါမယ္။အထူးသျဖင့္ နိုင္ငံေရးသမားေတြကို ဆိုလိုပါတယ္။

လက္ရိွကာလမွာေတာ့ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ကိုယ့္တာ၀န္ကိုယ္မယူရဲၾကဘူး။ေခါင္းေရွာင္ေနၾကတယ္။ဘာျဖစ္လဲ ကၽြန္ေတာ္တို ့ေတာ့ ဒါေတြမွားခဲ့ပါတယ္..ဒါေၾကာင့္ ေနာင္ကိုဒါမ်ိဳးေတြ မမွားေအာင္ျပင္ဆင္ပါ့မယ္ေပါ့။ဘယ္သူကေရာ

အမွားကို ၀န္ခံတဲ့အတြက္ ေ၀ဖန္ဦးမွာလဲ။ခက္တာက ဒီလိုဆိုရင္လဲ ဆန္ ့က်င္က်ဦးမွာလားမသိဘူး။

ကဲ ဘာပဲေျပာေျပာ ဘယ္သူမွအမွားကို ၀န္မခံတတ္ၾကရင္ေနပါေစ။ကၽြန္ေတာ္တို ့အေနနွင့္ ကိုယ္တိုင္ကစျပီး ၀န္ခံရဲတဲ့သတၱိေမြးဖို ့လိုပါျပီ။ အမွားမလုပ္မိေအာင္ေနထိုင္တာကေတာ့ အေကာင္းဆံုးပဲေပါ့။ခက္တာက ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လူဆုိေတာ့လည္း အမွားကင္းဖို ့ခက္ပါတယ္။