ဆင္ေျခ..အဲဒီစကားက ေတာ္ေတာ္တာသြားတယ္။ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာ ဆင္ေကာင္ၾကီးရဲ
့ေျခ
ေထာက္မဟုတ္ေၾကာင္းေတာ့ အားလံုးသိမွာပါ။ကၽြန္ေတာ္တို ့က တကယ္ကို
မ်ိဳးဆက္လက္ဆင့္ကမ္း
ျပီး ဆင္ေျခေပးျခင္းအတတ္ပညာကို သင္ၾကားခဲ့ၾကပါတယ္။ဥပမာအားျဖင့္
ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္
တစ္ခုခုျဖစ္သြားရင္ သူမ်ားကို လက္ည္ိဳးထိုးတယ္ေလ။ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း
ငယ္ငယ္က
ေတာ္ေတာ္ဆင္ေျခေပးတတ္သူျဖစ္ခဲ့တယ္။ကၽြန္ေတာ့ကိုေျပာင္းလဲေစခဲ့တာက
စာအုပ္ေလးနွစ္အုပ္ပါ။
တစ္အုပ္က reader digestပါ။ေနာက္တစ္အုပ္ကေတာ့ ကိုေက်ာ္စိုးရဲ ့ ေခတ္တစ္ခု
စာအုပ္ေလးပါ။
Reader ထဲက ေတာ့ ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ခုပါ။အိမ္နွစ္အိမ္ရိွသတဲ့။တစ္အိမ္က
ဆင္ေျခေပးတတ္သူမ်ားျဖစ္ျပီး တစ္အိမ္ကေတာ့ တာ၀န္ယူတတ္သူမ်ားျဖစ္ပါတယ္။အဲဒီနွစ္္အိမ္လံုးမွာ
ဖန္ခြက္ကိုသံုးၾကတယ္။တစ္ရက္မွာ သမီးလုပ္သူေၾကာင့္ ဖန္ခြက္က်ကြဲသတဲ့။ဆင္ေျခေပးတတ္တဲ့
မိသားစုမွာေတာ့ သမီးလုပ္သူက ဖန္ခြက္ကြဲရတာ အေမလုပ္သူစားပြဲစြန္းမွာထားခဲ့လို
့ဆိုျပီးေျပာသတဲ့။အေမလုပ္သူကလည္း အေဖလုပ္သူက တန္ဖိုးနည္း ဖန္ခြက္ကို၀ယ္ေပးလို ့ဆိုျပီး
ဆင္ေျခေပးတယ္။အေဖလုပ္သူကလည္း ကုမၸဏီက လစာေပးတာနည္းလြန္းတယ္ဆိုျပီး
လက္ညိဳးထုိး
တယ္။စဥ္းစားၾကည့္ရင္ေတာ့ မွန္သလိုလိုပါပဲ။ေနာက္တာ၀န္ယူတတ္တဲ့အိမ္မွာလည္း
ဖန္ခြက္ကြဲသတဲ့။အဲဒီမွာေတာ့ သမီးလုပ္သူက ေမေမေရ သမီးေၾကာင့္ေတာ့ ဖန္ခြက္ကြဲသြားျပီလို
့ေျပာ
တယ္။အေမလုပ္တဲ့သူကလည္း သမီးေရ ေဘးနားကိုဖယ္ထား ဖန္ကြဲစဆူးမယ္..ေမေမကလည္း
စားပြဲစြန္းမွာထားမိတာကိုးလို ့ေျပာသတဲ့။အဲဒီမွာ အေဖလုပ္တဲ့သူက
ေအးကြာ..ငါကလည္း သက္သာေအာင္ဆိုျပီး ဖန္ခြက္ကို၀ယ္မိေတာ့ ကြဲတာေပါ့..ေနာက္ဆိုရင္ အခ်ိန္ပိုအလုပ္တစ္ခုခုလုပ္ျပီး
အဆင္ေျပေအာင္ဖန္တီးရမယ္ဆိုျပီးေျပာသတဲ့။ရလာဘ္ကေတာ့ မိသားစုအတြင္း
စည္းလံုးမွဳကို
ဖန္ခြက္ကြဲျခင္းက ထိခိုက္မွဳမရိွဘူးေပါ့။ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေတာ္ေတာ္ေလးေတြးျဖစ္တယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့ဆယ္စုတစ္ခုစာက အေၾကာင္းပါ။ေနာက္ပိုင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ ဆင္ေျခမေပးေတာ့ဘူး။အမွားကို
၀န္ခံတယ္။တာ၀န္ယူတယ္။လူသားတစ္ေယာက္မွာ မွားယြင္းခြင့္ဆိုတာရိွတယ္။ထို
့အတူ သူတပါးရဲ ့
အမွားကိုလည္း လက္ခံတတ္တယ္။လူတိုင္းမွားခြင့္ရိွတယ္။ကမၻာျပားတယ္လို
့ေတာင္ မွားခဲ့ေသးတာပဲ။
က်န္တာေတြက စာဖြဲ ့စာရာမလိုေတာ့ပါဘူး။
ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ မင္းခိုက္ကေရးတယ္။ကေလးေတြကို ေမးျမန္းတဲ့အခါ
why ဆိုတဲ့စကားအေမးအစား how ဆိုျပီးေျပာင္းေမးသင့္တယ္ဆိုတာေလးပါ။ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သိပ္ၾကိုက္တယ္..ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့
ဆင္ေျခေပးျခင္းက အေၾကာက္တရားကို ေမြးဖြားေစတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္ ကေတာ့ အခုအခ်ိန္အထိ ကၽြန္ေတာ့္သားကို အေၾကာက္တရားမ၇ိွေအာင္ထားတယ္။
မျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ကိစၥဆိုရင္လည္း ဘာေၾကာင့္ဆိုတာကိုရွင္းျပျပီး နားလည္ေအာင္သင္တယ္။အဓိပၸါယ္မဲ့
ေဒေ၀ါၾကီးလာျပီတို ့..သရဲကိုက္တတ္တယ္တို ့ဆိုတာေတြ မေျပာဘူး။စာသင္တဲ့အခါလည္း
သိသင့္တယ္ ဆိုျပီးသင္တယ္။တကယ္လို ့ မသင္ခ်င္ရင္လည္းရတယ္။မသင္ရင္ မတတ္ဘူး။မတတ္ရင္ ဘာေတြျဖစ္မယ္ဆိုတာကို
ရွင္းျပတယ္။ဥပမာ ျမန္မာစာတန္းထိုးကားကိုၾကည့္လို ့ ရယ္ရတဲ့အခန္းဆိုရင္ စာမတတ္ရင္ ရယ္လို
့မရဘူး။ဘာေၾကာင္
လဲဆုိေတာ့ ရယ္ေစတဲ့စာသားကို မဖတ္တတ္လို ့ေပါ့။သူမ်ားရယ္တဲ့အခါ လိုက္ရယ္ခ်င္ရင္ေတာ့
စာတတ္မွျဖစ္မယ္ဆိုျပီးေျပာျပတယ္။ကြန္ျပဴတာကို လာကိုင္ရင္လည္း ပထမဆံုး
သူဘာသာေလ့လာ
တာကို ခြင့္ျပဳတယ္။ျပီးမွ လိုတာကို သင္တယ္။ဒါမ်ိဳးက ေနာက္မ်ိဳးဆက္သစ္ကို
လက္ဆင့္ကမ္းဖို ့
လိုတဲ့ အဓိကအခ်က္ျဖစ္တယ္။ဘာသာစကားကိုလည္း ထူးဆန္းတဲ့ကိစၥတစ္ခုလို
့အထင္မေရာက္ေစ
ဘူး။သူ ့ကို လြတ္လပ္စြာပဲေျပာဆိုခြင့္ေပးတယ္။ကိုရီးယားလို အာပူၾကီးဆိုရင္လည္း
ထူးလိုက္တယ္။
သို ့ေသာ္လည္း လက္ခုပ္မတီးေပးဘူး။ျဖစ္နိုင္သမွ် ျမန္မာကားမျပဘူး။ျမန္မာစကားက
ျမန္မာျပည္မွာ
ေနထုိင္တဲ့ ကေလးအဖို ့ သူ ့အလိုလို တတ္မဲ့စကားျဖစ္တယ္။တတ္နိုင္သမွ်
English လို ေျပာတယ္။
သူက ျပန္ေျပာရင္လည္း ငါ့သားေတာ့ ေတာ္လိုက္တာဆိုျပီး မေျပာဘူး။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့
ဘာသာစကားဆိုတာ ဆက္သြယ္မွဳအတြက္ ၾကားခံဆိုတာကို သိေစခ်င္တယ္။ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက
ကၽြန္ေတာ္တို ့သင္ၾကားေရးစနစ္မွာ ဘာသာျပန္မွဳအဆင့္ေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္ေနရတယ္။ကၽြန္ေတာ္က
ant ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ့္သားက ဒါကို
Ant=ပုရြက္ဆိတ္ဆိုျပီး ဘာသာျပန္တယ္။ျပီးမွ သူျမင္ဘူးတဲ့ ပုရြက္ဆိတ္ကို
ပံုေဖာ္ျပီး သိမ္းဆည္းထားတယ္။ ေနာက္တစ္ခါ သူျပန္ေျပာခ်င္တဲ့အခါ ပုရြက္ဆိတ္ကို ပံုစံျပဳတယ္။ျပီးမွ
ပုရြက္ဆိတ္ဆိုျပီး စာလံုးအျဖစ္တည္ေဆာက္တယ္။ျပီးမွ ant ဆိုျပီး ဘာသာျပန္တယ္။ဒီအခါက်မွ
သူ ့ပါးစပ္က dad…this is ant ဆိုျပီးေျပာမယ္။စဥ္းစားၾကည့္ရင္ ေတာ္ေတာ္ဘာသာျပန္ေနရတယ္။
အေကာင္းဆံုးကေတာ့ ပုရႊက္ဆိတ္ကို ျပျပီး ant ဆိုရင္ျပီးျပီ။ေနာက္တစ္ခါ
ပုရြက္ဆိတ္ကိုျမင္တဲ့အခါ
ကေလးကို what is it? ဆိုတာနွင့္ ကေလးက it is ant လို ့ေျဖမယ္။ကၽြန္ေတာ့္ကို
သဒၵါနည္းေတြလာ
မေျပာနွင့္။အဂၤလန္ျပည္ဖြား အဂၤလိပ္စစ္စစ္ၾကီးေတြေတာင္ ျဖစ္သလိုေျပာေနၾကတာ။ေနာက္ပိုင္းမွာ
ေျပာရင္းသင္သြားလိမ့္မယ္။ခင္ဗ်ားကိုေမးခ်င္တယ္။ကြန္ျပဴတာဆိုတဲ့စကားကို
အနက္အဓိပၸါယ္အရ
သိရိွခဲ့တာလား။မ်က္စိနွင့္ျမင္ျပီးမွ ကြန္ျပဴတာလို ့တိုက္ရိုက္သိတာလား။ဒါေၾကာင့္
ကေလးေတြကို
စာသင္တဲ့အခါ ant..ပုရြက္ဆိတ္ဆိုတာၾကီးကိုက မွားေနတယ္။ေနာက္တစ္ခုရိွေသးတယ္။
မုန္ ့ဟင္းခါးကို rice noodle လို ့ဘာသာျပန္သတဲ့။pizza ကို ဘယ္သူဘာသာျပန္လို
့လဲဗ်ာ။
ဘာျဖစ္လဲ မုန္ ့ဟင္းခါးေပါ့။ေရးခ်င္သပဆိုရင္ monthinnkhar ေပါ့။ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေတြ။ကဲ..
စာကလည္းရွည္သြားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အဓိကေျပာခ်င္တာကေတာ့ ကေလးေတြကို ဆင္ေျခအေၾကာင္း
သင္မေပးၾကပါေစနွင့္။သင္ကိုယ္တိုင္လည္း ဆင္ေျခမေပးတတ္ေအာင္ၾကိုးစားပါ။
ကေလးေတြကို တိုက္ရိုက္သင္ၾကားျခင္းျဖင့္ တိုးတက္ပါေစ။ဆင္ေျခအေၾကာင္းကို
ထပ္ေရးပါဦးမယ္။
No comments:
Post a Comment
ကၽြန္ေတာ္သိသမွ်ေလးေတြ၊ေတြ ့သမွ်ေလးေတြ၊ေတြးမိသမွ်ေလးေတြကို မွတ္စုျပဳလုပ္ထားျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္.......အကယ္၍ အမွားပါခဲ့လွ်င္ ကၽြန္ေတာ့္မွာသာ တာ၀န္ရိွပါတယ္.မိတ္ေဆြတို ့အလည္တစ္ေခါက္ေလာက္လာခဲ့ပါဦးေနာ္...